“Aanraking” door Aart van Wijk. 

Als een ander en ik elkaar aanraken, dan communiceren wij. Wij communiceren ook als wij praten, samen koken en eten, samen dansen, elkaars vakantiefoto’s bekijken etc .. etc…

Op de niet niet fysieke manieren van communiceren zit meestal geen lading. Op aanraken daarentegen zit er meestal juist wel een lading… En die lading houdt volgens mij meestal verband met: …..
* angst voor onveiligheid
* angst voor conflict
* angst voor grensoverschrijdend gedrag (van de man meestal)
* angst dat het vlees zwak is en het de verleiding niet kan weerstaan
* angst voor sex …
* maar ook angst voor diepgaand, open, helder en respectvol communiceren over iets
wat heel mooi, maar ook heel lastig is, namelijk intimiteit …

Intieme gesprekken zijn super nabij en intiem … je geeft jezelf geestelijk helemaal bloot. Dat vinden sommigen best spannend, maar meestal beduidend minder spannend dan aanraken ….

Is dat niet een rare constatering?
En wordt het niet tijd dat de mens daarin groeit?

Als reactie op mijn blog gaf gisteren vrijwel iedereen aan aanraking heel fijn en super belangrijk te vinden…. Hoe kan het dan dat er in een redelijk deel van de verbindingen (bij kennissen, vrienden, collega’s, buren, etc) zo weinig wordt aangeraakt?

We zijn bang om in een lastig parket te komen… Is dat het? …
Bang dat de ander ons aanraakt op een manier die wij niet fijn vinden? …
Bang om dat feit te benoemen??
Bang dat de ander onze aanraking niet fijn vindt??

Maar de ander kan ook iets zeggen dat wij minder fijn vinden?
Toch zijn wij daar veelal minder bang voor ….. wij spreken immers wel met elkaar, terwijl wij elkaar niet zoveel aanraken…

Waarom raken we elkaar niet méér aan? … en gaan dan in de verbinding met elkaar communiceren wat dat met ons doet? …. Gewoon oordeelloos de zaken benoemen die kennelijk in het moment spelen ….

“Goh, wat fijn dat jij mij een hug geeft!”
”Hoe zou jij het vinden als ik jouw voeten masseer?”
“Zullen we even lepeltje-lepeltje liggen … en dan stil zijn??”
”Oh, ik merk dat ik bang word als jij mijn buik streelt”

Zijn we niet gewoon bang? … Bang voor van alles? … want in de kern is aanraken best fijn …

Je gaat niet met iedereen een intiem gesprek aan, en dus ga je ook niet Jan en Alleman zomaar aanraken … natuurlijk niet …. Maar elkaar niet of nauwelijks aanraken is weer het anderste uiterste ….

Laat ik het eens vanuit ons bewustzijn bekijken …. Zowel de angst voor aanraking zelf als ook de angst om open en oordeelloos over aanraking te communiceren zijn een uiting van het oude ego-bewustzijn …. Voortvloeiend uit duizenden jaren van sexuele overheersing door de man ….waardoor aanraking voor zowel de vrouw als de man beladen en sexueel geladen is geworden ..

In het Hartsbewustzijn, dat langzaam op aarde indaalt, zijn man en vrouw volkomen gelijk … het hart kent immers geen ongelijkheid, geen rangen, standen, dogma’s, oordelen, afwijzingen, overheersingen, onveiligheden, superioriteiten en inferioriteiten ….

Het Hartsbewustzijn is verder niet op angst gestoeld, maar op liefde … waar angst zorgt voor afscheiding, zorgt liefde voor verbinding …

Allereerst zorgt liefde voor verbinding in geestelijke zin …. Alleen al deze prachtige groep is daar een mooi voorbeeld van ….

Vervolgens kán de liefde ook makkelijker dan voorheen zorgen voor verbinding in lichamelijke zin …

Laat ik dat illustreren met een voorbeeld:

Als een ander mijn aanraking niet fijn vindt, en dat aan mij kenbaar maakt, ervaart mijn ego dat als een afwijzing, een oordeel, een persoonlijke tekortkoming, een falen …er ontstaat direct een afscheiding, een strijd, een dualiteit …. De verbinding tussen de ander en mij krijgt een knauw …

Als ik in diezelfde situatie echter vanuit mijn hart met diezelfde ander ben verbonden, zal mijn hart tegen het hart van die ander zeggen: …. Fijn dat je het zegt …. Wat vervelend dat ik jou daar niet goed aanvoelde … Namasté … Wat vond je niet fijn? … Wat kan ik anders doen zodat je het wel fijn vindt? ….Vind je het OK om het er even iets uitgebreider over te hebben?

Ik voel mij dan niet afgwezen … de verbinding blijft in stand … er kan een prachtige en super leerzame dialoog ontstaan … misschien kunnen we van hart tot hart zelfs de wederzijdse wensen en grenzen goed, respectvol en integer met elkaar bespreken …. Het hart kan dat, het hart wil dat … het hart heeft het nodig om op die wijze te leren, te ervaren, te delen en te groeien …

Waar aanraking in het verleden de tweespalt van het ego was, is aanraking nu dus óók een leerschool van het hart ….

Als de harten geopend zijn … IS … er per definitie veiligheid, vertrouwen en geborgenheid.

Dat kan niet anders … maar helaas zijn de 2 harten lang niet altijd geopend … of er zijn niet alleen 2 harten actief, maar óók 2 ego’s (met behoedzame, angstige en oordelende hoofden)… of 2 pijnlichamen … of 2 lustige geslachten waardoor er enkel door de hormonen (van het ego?) wordt gecommuniceerd …

En daarin zit ‘m de crux …. Wij staan nog lang niet altijd louter en alleen met een geopend hart in het leven …. En wij zijn óók niet altijd in staat om waar te nemen welke delen van het bewustzijn er in het moment actief zijn …

Dan in het voorbeeld een stap verder …. Bij een van beiden, of bij allebei, ontstaat er door aanraking sexuele energie …. Dat kan je al vrij snel voelen … stel nou dat die sexuele energie maar bij een van beiden stroomt … of bij beiden, maar een wil dat eigenlijk niet, of twijfelt …

Wat is er dan op tegen op dat gegeven op dát moment op tafel te leggen? … oordeelloos en niet verwijtend …

“Goh … ik voel nu sexuele energie … voel jij die ook? … en hoe is dat voor jou? … ik merk dat het voor mij nu een stap te ver is …”

Gewoon even kort in 2 zinnen …. In de verbinding treden over wat er is … Als beide harten zijn geopend, werkt dat super verbindend … zelfs als het ene geslacht zich opent, en het andere (nog) niet … het is zo liefdevol als de sexuele energie er gewoon mag zijn … en benoemd wordt … net als vreugde, boosheid en angst …

Waarom mogen de emoties wel benoemd worden, maar de sexuele energie niet?

Het antwoord luidt: … omdat sex de kern van het bestaan raakt, en het oude ego-bewustzijn bang was/is voor de kern van het bestaan …

Het hart wil juist wél naar de kern van het bestaan …. Om het leven zin te geven, lessen te leren, te ervaren, te delen, te groeien, te verbinden en om heel simpel …. LIEF TE HEBBEN!

Hoe kunnen wij in een liefdevolle en vredige wereld gaan leven, als wij niet in staat zijn om over zoiets wezenlijks als een simpele aanraking open en kwetsbaar te communiceren?? …

Dáárin schuilt de uitdaging, de kans, de taak en de leerschool … niet langer vluchten, vechten, ontkennen of in de emotionele weerstand van het ego schieten … maar die prachtige uitdaging vanuit de liefdevolle hartsenergie aangaan …

Terug naar het begin:

* aanraking is communicatie
* liefde is communicatie
* genegenheid is communicatie
* intimiteit is communicatie
* sexuele energie is communicatie
* vrijen is communicatie

Alles is liefde … én alles is communicatie …

by Jamie Catto

“It stands to reason that in love-making, on the surface at least, it is the woman, ‘the penetrated one’, who holds the vulnerability. After all, having a man push himself into your most sacred and sensitive opening is about the most surrendered and yielding experience one can imagine. So it’s understandable that while women are in the ‘receiving’ role sexually, and are also usually less physically strong than their male partners, the vulnerability is held by the women. I’d like to connect with you deeper in this vulnerability and share something I haven’t spoken about before.

It is extremely vulnerable for us men to be the ‘penetrator’ too. As much as we work on raising our sensitivities and empathy to women, unless we enjoy our own anal penetration, we don’t know what it’s like to be ‘pushed into’. Today, the social climate around men’s sexuality includes a lot of past trauma from abusive and violent sex or just insensitive or immature men of previous generations who had no clue what they were doing to their women. Today’s women bear the scars of past, male-dominated, unfeeling sexual experiences and it has only been very recently that the law and society’s moral compass has even acknowledged a woman’s right so say “No” even in the middle of sex and even if she’s married to the man she’s having sex with. Unbelievably, still, in most countries there is no law against a man raping his wife. She has no legal right to refuse him and no legal protection if he rapes her. Even in USA and UK the law has only been passed to protect married women in the last 50 years or so, and across Asia and Africa they think I’m crazy to even bring the subject up.

So the idea that men could be the vulnerable ones in love-making may sound puzzling at first. But I want to express that as a man, carrying the burden of women’s often negative expectations and the ever-felt sexual wounds of all mistreated women of the past, creates a very unique and sensitive vulnerability of it’s own – for the men. Perhaps it could be likened to German grandchildren of the Nazis who themselves played no part in the abuses of WW2 but in the post war decades couldn’t help being tarred by the same brush and unjustly carrying some of the guilt and rejection.

Men carry the shame of our abusive, sexually incontinent forefathers and we don’t want to bring that trauma into the bedroom any more. It’s in the way of us having incredible, heart-bursting sex with you.

Today, if you are man with any degree of sensitivity, it is a vulnerable thing to penetrate a woman. I don’t want to abuse you, trigger you into past trauma or in any way mistranslate your wants or needs. I would hate to accidentally touch you in a way that jarred you or misread your passion. So, if you notice my hesitancy or any held-back-ness, please do not translate this as any lack of desire on my part. I may be waiting for a clearer invitation.

Women, please invite us clearly and unmistakably to make love with you. Only when we are certain that your invitation is wholehearted and clear can we melt into devotional service to your pleasure. We need to be total, unbridled by doubt, to allow the strength of our male physicality to take you. We want to explode you into light and usher you to the door where you can dissolve into pure sex with the Big Spirit – in the field that is beyond us both, but until we are certain that Your invitation is total, we can’t surrender to giving you our gifts fully.

Your vulnerability is my vulnerability. Let’s melt deeper into it together and heal the past traumas with our love-making.”

Source: http://jamiecatto.wordpress.com

“Laten we omdat het laat is en regent naar huis gaan, naar huis.
Een uitnodiging aan alle vrienden: op huis aan, naar huis.
Hoe lang hangen we nog als verbannen uilen rond de ruïnes?
Op huis aan, naar huis.
Vrienden met stralend gemoed, laten we ons ondanks alle blinden naar
huis begeven, naar huis.
Jullie, die redelijk en op je hoede zijn,
verontrust óns hart niet met al je zorgen.
Op huis aan, naar huis.
Hoe lang nog dit liefdesspel met droombeelden uit het paradijs?
Net als mieren zagen jullie de graankorrels, niet de oogst.

Rumi

Uit: Kabir Helminski, Het Wetende Hart