Ohhh wat is het zalig dat na al het harde innerlijke werk, de liefde nog meer in vrijheid mag stromen! Misschien denk je soms wel eens: waarom is die Kris toch altijd met die heftige processen bezig, waar is dat toch allemaal goed voor, waarom deelt ze al die persoonlijke donkere dingen op Facebook? En ik denk soms zelf ook wel eens: ben ik nou nog niet geheeld genoeg??
Maar hoe meer shit ik opruim in mezelf, hoe meer Liefde er door me heen stroomt! Daarom maak ik steeds de beweging door het donker naar het licht. Voor mijzelf, maar ook voor mijn familiesysteem en voor het collectief. Maar uiteraard altijd eerst voor mezelf. Mijn moeder, mijn oma, en alle generaties voor mij, leven voort in mijn DNA. Ik ben het! Jouw pijn is mijn pijn. En ik ben bereid de pijn en duisternis in mijzelf steeds opnieuw, op steeds diepere lagen te omarmen. Ik ben zo dankbaar dat ik ook die donkere stukken in mijzelf mag ontmoeten in liefde. Als we onze schaduw omarmen, hoeven we nergens meer heen te vluchten. Wat een rust!!!
En dan is er weer een beetje meer ruimte, een beetje meer zachtheid, een beetje meer vanzelfsprekendheid, een beetje meer innerlijke rust.
De afgelopen weken waren intens, met de driedaagse ayahuasca en de vijfdaagse womb wisdom. Deze week ben ik dan ook vooral aan het integreren, schrijven, delen en… genieten van de liefde!!! Want waar eerst drama en gedoe was, is er nu liefde en ruimte… Wow…. Waar bindingsangst & verlatingsangst regeerden, is er nu een kinderlijke onschuld en nieuwsgierigheid. En ik heb zoveel zin om met een schone lei te leren relateren in de Sacred Union Retreat bij Yama.
En ik ben eerst nog het opladen voor de volgende golfbeweging. Want ik voel dat ik echt in een diep genezingsproces zit, van hele oude stukken opruimen, zodat er beetje bij beetje meer ruimte komt voor de grootsheid van mijn ziel.
En wat geeft meer voldoening dan successen en uitdagingen delen met een geliefde?! Dit is misschien wel mijn grootste verlangen in het leven: het leven te delen met een man. En steeds meer verlang ik ook naar dat simpele leven, die kleine dingen, de burgerlijkheid. Samen lummelen, in dezelfde ruimte je eigen ding doen, hand in hand wandelen. En ik verlang naar een huis in het bos. Een grote eettafel waar familie en vrienden welkom zijn om de liefde mee te delen.
Zoveel verlangens, en ik weet niet of dat met de huidige geliefde allemaal zal of moet gebeuren, maar ik ben wel superdankbaar dat ik nu met hem mag groeien en leren. In nederigheid en dankbaarheid, leren we samen van Haar. Een pad van heling, liefde en genezing. Een pad door de poort naar de nieuwe wereld. Shedding skins. Zo intens ontroerend en mooi.
Dank je Moeder Ayahuasca ❤️
Wil je deze reis van innerlijke heling met ons meebeleven? Dan ben je superwelkom in de besloten facebookgroep waar ik met een klein groepje mijn uitdagingen en inzichten kwetsbaar deel. Zodat jij ook jouw monstertjes mag omarmen en jouw pijn mag helen zodat er weer een beetje meer adem ruimte komt om lief te hebben. “We are beautiful and fucked up in the most glorious way!”
Mijn mantra is al jaren “het is nu veilig om liefde te geven en liefde te ontvangen”. Och wat zijn we van ver gekomen, en wat zijn die momenten van diepe ontspanning in de armen van Liefde toch Goddelijk.
Zo intens dankbaar!!!
Gracias Madre.
Gracias Padre.
Cura cura corazones ❤️❤️❤️
Geef een reactie