Expansie en contractie!

Eerlijk is eerlijk. Na de expansie komt ook altijd de contractie. Na regen komt zonneschijn, maar na zonneschijn komt ook altijd weer regen. Gelukkig maar, wat een droge boel zou het worden met al dat vuur!!!

Ik ben geraakt door de werking van elementen in mij. Voor wie het nog niet gemerkt had: ik ben een vuur-type. Ik vlieg makkelijk naar de zon en de sterren als een raketje!!! Daar haal ik mooie diepe inzichten en visioenen en wijsheden, om te delen met de wereld. Ik heb geen plantmedicijnen nodig om visioenen te hebben. Dat gebeurt in mij vanzelf. Ik word dan een kanaal van liefde en dat stort zich door mij heen. Vaak in de vorm van nachtelijke inspiratie. Ik leer deze vurige kracht te ‘temmen’ en channelen op een manier dat Kristaatje er niet aan onderdoor gaat. Na al die jaren lukt het me eindelijk om die vurige kracht om te smeden naar ‘rendabele manifestaties’. Om een idee te laten incarneren naar een vorm, die de mensen inspireert, maar ook mij mag voeden, zodat ik daarna tijd heb voor integratie. Dat proces van ideeën en inspiratie geboren laten worden in een vorm is een intens heftig proces. Ik oefen mezelf om daarin te blijven staan en goed voor mijzelf te zorgen. Naast vuur, voed ik dus vooral mijn water en mijn Aarde.

Gelukkig voel ik me ook steeds meer een vrouw van de Aarde. Met heupen als bergen en mijn blote voeten in de modder. Toen ik mijn geboortetrauma mocht helen, heb ik pas echt kunnen KIEZEN om op Aarde te zijn. Intense woede op God dat hij me weer naar deze vreselijk donkere plek heeft gestuurd, maakte plaats voor een bewuste keuze. Toen ik in diepe crisis mijn diepste existentiële angst eruit krijste, fluisterde God himself in mijn oor: “mijn lief…. je hebt er zelf voor gekozen om terug te gaan naar Aarde.. jij wilde graag gaan…”. Ik schijn letterlijk tegen hem gezegd te hebben, dat ook al zou ik het uitkrijsen om me ‘hiervandaan’ te halen, hij me toch moest laten leven op Aarde (Yeap that happened…me and God go way back).

Eerst geloofde ik hem natuurlijk niet en stampvoetend en mopperend en met een pruillip schreeuwde ik “NIETUS!!!”…

Maar na uren in de koesterende liefhebbende armen van de Schepper te liggen, durfde ik hem weer te vertrouwen en opende ik mijn hart voor het besef dat ik er niet alleen zelf voor gekozen heb (en dat God mij nooit verlaten had), maar dat ik ook nog eens een REDEN had om terug te gaan naar Aarde: het licht herinneren in de duisternis. Keer en keer en keer opnieuw.

En daarom reis ik nu steeds bewuster innerlijk tussen licht en donker, als een lemniscaat van de boven naar de onderwereld. Ik reis door de sterren en breng het sterrenstof naar de Aarde. Ik reis door de diepe donkere grochten van de Aarde, en herinner mij het Licht daar. Ik reis door het landschap van mijn ziel, en breng alle verloren delen thuis bij de Grote Moeder in mij. Zo boven zo beneden. Zo binnen zo buiten.

May all beings know that they are loved.

All beings inside and outside of me…..

Na een vurige reis door de sterren waarin ik downloads en visioenen met jullie mocht delen, heb ik de afgelopen dagen weer de reis naar de Aarde mogen maken. Urenlang met blote voeten over de Aarde lopen. Alle vurige energie weer loslaten. Mijn gespannen lijf voeden, die dapper door deze poorten van transformatie is gelopen. Nadat ik de transitie in spirit heb gemaakt, mogen al die delen integreren in het lijf.

Maar guess what, in dat lieve lijf van mij zitten ook al die oude herinneringen opgeslagen. Pijnlijke herinneringen van dit leven en van generaties voor mij zitten opgeslagen in mijn DNA.

De transitie maken in het lijf, is des te uitdagender!!! Vroeger transcendeerden yogi’s het lichaam, om de verlichting te vinden in het geestelijke. In deze tijd gaat het juist om de immanentie van het goddelijke IN het lijf. Dat betekent dat we in het vertraagde,stoffelijke, menselijke,3D, de transitie te maken hebben. En dat gebeurt stapje voor stapje.

Dus hoewel we de visioenen van de nieuwe wereld al kunnen ontvangen, en we de Heilige Bergen al hebben mogen zien, hebben we ook gewoon de kleine stapjes te zetten op dagelijkse basis. One foot in front of the other.

Dat vraagt een diep respect voor dit lichaam, dat al die jaren al die herinneringen heeft ’belichaamd’ en vormgegeven. En we mogen dus steeds opnieuw afdalen in de klei, en daar een nieuw beeld scheppen.

In dat proces kan het lichaam spontaan oude pijn ‘vrijgeven’. Zoals vandaag tijdens de yogales, had ik opeens een soort van flashback naar mijn studententijd en voelde ik mij weer dat dikke, onzekere, eenzame, depressieve meisje. Ik zag mezelf daar alleen op mijn kamertje aan de andere kant van het land. Helemaal alleen. Onvermogend om uit te reiken. Onvermogend om überhaupt te voelen of beseffen hoe gevangen in trauma ik zat. Onvermogend om liefde te ontvangen. Mijzelf volproppend met eten. Mijn lichaam ‘verkopen’ voor de illusie van liefde, in een wanhopige poging de diepe pijn te verzachten. Ik haatte mijzelf en het leven zo intens! Sloeg met mijn hoofd tegen de muur, om rust te vinden. Stompte mijzelf in mijn buik om… tja waarom eigenlijk. Wanhoop. Machteloos. Duisternis. Vandaag huil ik opnieuw om deze lieve mooie dappere jonge vrouw, en dank ik haar dat ze dankzij alles nooit opgegeven heeft.

Deze en duizend andere herinneringen zitten opgeslagen in mijn lieve lijf. En ze mogen beetje bij beetje, stapje voor stapje vrijgegeven worden. De kunst is om mij niet te verliezen in de trigger of herinnering die zich spontaan levensecht aandient. De kunst is om heldere liefdevolle waarnemer te blijven, zodat ik deze oude pijn in liefde kan ontvangen. Zodat ook dit meisje, naar het licht mag komen.

Ik houd van jou.
Het spijt mij.
Vergeef mij.
Dankjewel.

May all beings know that they are loved.
May all of my parts come home.
May all of my inner children come home
Into the arms of the Beloved
That I am.

❤️❤️❤️

*** Vind je mijn posts inspirerend? Help mij dit innerlijke werk van heling voor mijzelf en de wereld te doen. Als muze van overvloed steun jij mijn reizen door donker en licht met 5 euro per maand en maak jij het mogelijk dat ik openbaar schrijf over deze processen, zodat anderen mee kunnen reizen en helen. Als dank ontvang je iedere maandag een Liefdesbrief van de Godin in je mail. Link in comment. ***